Asghar Farhadi Nader ve Simin arasındaki ayrılığı İran'da toplumsal sınıf ayrılığı ve baskısal din gibi ögelerle harmanlayarak sofistike bir film yapmış.İzleyeni son dakikaya kadar ne olacak diye merakta bırakıyor,ve giderek artan temposuyla izleyiciyi ayakta tutuyor.Ebeveynlerin boşanması Kramer vs. Kramer,olayları farklı tarafların gözlerinden bakabilmemiz ise Rashomon'a benzemiş.Ama en büyük farklılığı bu filmin İran'ı tüm çıplaklığıyla resmetmesi.Yani biz az çok aşinayız İran'ın nasıl bir yer olduğuna ama diğer ülkeler pek bilmiyolar.İşte bu filmi izleyenlerin aklında kaba taslak bir İran portresi çizilecektir.Yalnız itiraf edeyim izlerken İran halkının bu kadar modernleştiğini tahmin etmemiştim.Tabi bu orta ve üst düzey kişiler için geçerli.Diğerleri ise yine aynı.
Eve bakıcı olarak gelen kadının alzheimerlı adamın altını ıslatması üzerine, altını değiştirip değiştiremeyeceğini öğrenmek için online hizmet veren bir hattı arayıp danışması,filmin en ilginç yeriydi bana göre.Ki yönetmen burada kendi ülkesini çok güzel eleştirmiş.Ülkesinde çoğu kişi tarafından sevilmemesinin sebebi bu.Filmin sonunda da film boyunca süren o tarafsız gözlemin bozulmaması, ve o son kararın açıklanmaması film adına çok iyi bir final olmuş.Zaten asıl amaç kim haklı kim haksız meselesi değil,İran'ın sosyal,ekonomik ve toplumsal statüsü ve insanların baskısal rejim altında korunabilirliği tartışılan ahlaksal durumu.Oyunculuk performansları göz dolduruyor.Özellikle iki başrol oyuncusu bayanda çok iyi oynamış. Mahkeme filmleri olarak anılan filmlerin içerisinde en yukarılardan girebilecek sağlam bir film.
Fazlasıyla İran'ın sistematik yapısını eleştiren bir film olarak görmedim ben. Genelde adalet sistemini eleştirmiş yönetmen. Baba'yı da es geçmiş sanki.. Güzel film gerçekten, senin de beğenmene sevindim. İlgi çekici olmuş kritiğin.
YanıtlaSilNot: Bende çok şaşırdım İran'ın bu denli modern olacağı ihtimalini. En azından kafamdakiyle filmdeki çok farklılaştı.